Mathijs van Soest

Anderhalf jaar geleden opende een nieuw Cardiologisch Centrum Nederland, dichtbij het AMC. Poliklinische centra moeten rust uitstralen, maar niet te klinisch zijn. Kunst kan daar heel goed bij helpen. Maar er zitten haken en ogen aan, want we zijn een centrum waar iedereen zich welkom moet voelen. De kunst moet dus toegankelijk zijn, maar niet “goedkoop”. Het mag spraakmakend zijn, maar niet shockerend. Het moet vrolijk zijn, maar niet uitbundig. We willen geen werk achter glas, want dat is killer en draagt bij aan “galm”.

Al snel kwamen we op het idee om kunst te gaan lenen, omdat het budgetvriendelijk is en je ook de mogelijkheid hebt om af en toe te wisselen.

Beeldend Gesproken leek een collectie te hebben waarmee al onze wensen vervuld zouden kunnen worden en ze hebben heel fijn geholpen met het zoeken naar het juiste werk. We hebben nu voor de tweede keer een werk van Renneke van der Linden geleend en met zeer veel plezier. De Cactustuin is een prachtig en zonnig werk, maar met De Lorelei hebben we echt in de roos geschoten: het springt in het oog, zonder opdringerig te zijn. Er gaan dagen voorbij dat niemand er iets over zegt, maar ook dagen achter elkaar waarin patiënten met elkaar of met ons over het werk spreken. In Rennekes werk herken je je eigen vakanties en dat is heel prettig en afleidend als je, mogelijk, met zorgen binnenstapt.